16. W związkach chodzi o dużo więcej niż tylko o miłość

„Ona ma to, za czym ja umieram z tęsknoty,

Może zawsze spojrzeć w jego niebieskie oczy.

Ona ma to, czego ja mieć nigdy nie będę miała,

Ma jego miłość, której ja od dawna szukałam.” 

- Erika. 

Od przyjazdu Eriki minęło już kilka dni a ty nadal chodziłaś podenerwowana. Okazało się, że była dziewczyna twojego ukochanego ma problemy finansowe po tym jak jej bogacz z Barcelony postanowił kopnąć ją w tyłek, zabrać swoją córkę i zostawić Erike z niczym. Na początku się cieszyłaś bo w sumie dostała za swoje. Skrzywdziła, zdradziła i oszukała Anto, więc potem karma do niej wróciła i dostała to samo. Z drugiej strony trochę jej współczułaś. Jak można zabrać matce dziecko i zakazać zbliżania się. Erika planowała rozpocząć sądową walkę o swoją córeczkę, ale brakowało jej na wszystko funduszy. Nie miała nawet gdzie mieszkać. Oczywiście dobroduszny Anti zaproponował, że na początku może zostać w waszym mieszkaniu. Średnio uśmiechał ci się ten pomysł, ale milczałaś bo co innego mogłaś zrobić. Szczególnie trudno znosiło ci się obecność tej kobiety gdy nawet nie ukrywała niechęci do ciebie. Przy każdej możliwej okazji adorowała za to Griezmanna. Gdy zwróciłaś na to uwagę piłkarz powiedział, że przesadzasz. Powoli traciłaś cierpliwość.

- Długo jeszcze będzie tu mieszkać? – pytasz z irytacją Antiego gdy Erika zamknięta w łazience bierze prysznic.

- Nie wiem, musi załatwić swoje sprawy – słyszysz w odpowiedzi.

- Jestem w ciąży a życie pod jednym dachem z twoją ex dziewczyną mi nie służy – rzucasz mijając piłkarza.

- Wytrzymaj jeszcze trochę – czujesz jak Anti przyciąga cię do siebie i przytula od tyłku ukrywając twarz w twojej szyi i włosach.

- Nie wiem czy dam radę – wzdychasz – jej rodzina nie może pomóc?

Słysząc twoje pytanie piłkarz przewraca oczami. Wiesz, że ma już dość twojego narzekania, ale ty jeszcze bardziej masz dość tej całej Eriki.

- Dobra już dobra – podnosisz ręce w geście poddania się – jakoś przecierpię, ale postaraj się żeby załatwiła co ma załatwić jak najszybciej, znalazła sobie własne mieszkanie i zniknęła.

- Oh ty moja cierpiętnico – Anti całuje cię w czoło a potem na chwile się zamyśla.

- Coś się stało? – pytasz zaciekawiona jego miną.

- Wpadłem teraz na dobry pomysł – mówi szczerząc się – pójdźmy dzisiaj razem na kolacje do jakiejś fajnej restauracji. Co ty na to? Może dzięki temu łatwiej wam się będzie siebie znosiło? Może nawet się polubicie?

- Nigdy jej nie polubię – rzucasz szybko – jednak dla ciebie ponieważ kocham cię najbardziej na świecie mogę się poświęcić i pójść na tą kolacje.

- Świetnie – oznajmia rozentuzjazmowany piłkarz – to lecę zarezerwować stolik.

Kolacja z Eriką była ostatnią rzeczą na którą miałaś ochotę, ale dawno nie wychodziłaś nigdzie z Antim, więc się zgodziłaś. Przez ciąże i niezwykle ciężki już brzuch głównie siedziałaś w domu. Dzisiaj miałaś ochotę to zmienić. Nastawiłaś się na miły wieczór z ukochanym.

*

Zanim w ogóle ruszyliście do restauracji musiałeś naczekać się na dziewczyny w salonie. Erika pojawiła się wreszcie w obcisłej czerwonej sukience i z mocno podkreślonymi czerwonymi ustami. Wyglądała na typową hiszpankę. Co prawda po ciąży z Mia zostało jej parę kilo więcej, ale nie zabrało jej to nic z seksapilu. Gdy Fran zobaczyła ten strój oczywiście posłała ci poirytowane spojrzenie lecz udałeś, że go nie widzisz. Naprawdę nie dostrzegałeś tych oznak które niby widziała twoja Fran mówiąc, że Erika podrywa cię i kokietuje na każdym kroku. Kiedy wreszcie udało wam się wyjść i dotrzeć do restauracji byłeś uradowany. Zasiadłeś do stołu z wielkim uśmiechem na twarzy. Dostaliście stolik na lekkim uboczu, sam o to poprosiłeś martwiąc się, że gdybyście byli zbytnio na widoku jacyś fani mogliby wam przeszkodzić. Często zdarzało ci się, że podczas spaceru z Fran ktoś was zaczepiał i prosił cię o zdjęcie. Ludzie też zazwyczaj gratulowali ci dziecka co akurat napawało cię dumą. Nie mogłeś już doczekać się swojego potomka. W końcu po długim oczekiwaniu kelner podał wam pierwsze danie na co od razu chwyciłeś sztućce. Kochałeś jeść.

- Opowiedz nam coś o swojej córeczce – miła atmosfera całego spotkania prysła w momencie gdy twoja ukochana Fran zadała to pytanie.

Erika od razu spochmurniała, odłożyła widelec i spojrzała na panne Lavelle w sposób z którego dało się wyczytać wszystkie negatywne emocje. Ty przeżuwałeś jeszcze powoli swoje danie, ale zdawałeś sobie sprawę, że zaraz rozpocznie się bitwa. Przełknąłeś kęs bardzo powoli i wyczekująco wpatrywałeś się w kobiety. Ta kolacja nie była jednak wcale dobrym pomysłem.

- Ma na imię Mia – hiszpanka wycedziła przez zęby – uwielbiała Antoine a on uwielbiał ją.

- Teraz Anti będzie miał dziecko którego ojcostwa jest jednak pewny w stu procentach – o mało nie zakrztusiłeś się jedzeniem słysząc tą docinkę Fran. Nie znałeś jej od tej strony. Byłeś zdziwiony jak bardzo zmieniała ją zazdrość.

- Francine dosyć – powiedziałeś stanowczo gdy udało ci się jakoś przełknąć posiłek.

- Jakoś twój chłopak nie żywi do mnie urazy – skwitowała Erika posyłając w stronę ciężarnej sztuczny uśmiech.

Fran oczywiście chciała już coś odpowiedzieć, ale złapałeś ją pod stołem za rękę. Chciałeś dać jej tym do zrozumienia, że już wystarczy. To miał być naprawdę miły wieczór. Nie cieszyłeś się oglądając dwie tak ważne w twoim życiu kobiety, które się kłóciły.

- Wracając do mojej córeczki to jest prawdziwym aniołkiem. Muszę ją odzyskać. Ten człowiek nie zasługuje na opiekę nad nią – zauważyłeś, że Erike naprawdę dotknął ten temat. Tak bardzo chciałeś jej pomóc.

- Spokojnie wynajmę ci najlepszego adwokata – zignorowałeś przeszywający cię złowrogi wzrok Fran i mimo wszystko dotknąłeś z troską dłoni hiszpanki. Postanowiłeś, że zrobisz wszystko by Mia i Erika były bezpieczne i jak najdalej od tamtego człowieka – pomogę wam – powiedziałeś z uśmiechem.

*

O mało nie wybuchłaś widząc triumfalny wzrok tej idiotki kiedy Anti ją pocieszał. Nie wiedziałaś czy to mężczyźni są tak ślepi i głupi czy o co chodzi. Erika świetnie grała ofiarę i biedną skrzywdzoną kobietę, której odebrano córeczkę. Wiedziała jak takie rzeczy działają na Antiego. A on ślepo się w nią wlepiał, współczuł i wydawał na osobę która tak go skrzywdziła niewyobrażalne sumy. Teraz chciał wynająć jej jeszcze dodatkowo prawnika. Ta hiszpanka była mistrzynią manipulacji to musiałaś jej przyznać. Doiła z kasy tego fagasa z Barcelony a kiedy kopnął ją w dupę wróciła doić z kasy Antiego. Nie wyobrażałaś sobie jak można wejść z buciorami do życia byłego chłopaka wiedząc, że mieszka teraz z kobietą, która spodziewa się jego dziecka. Było ci z Griezmannem naprawdę dobrze póki ona się nie zjawiła. Żałowałaś, że nie było przy tobie Simona, który z pewnością oceniłby trzeźwo tą cała sytuacje. Możliwe, że nawet przegoniłby te flądrę.

- Fran – z zamyślenia wyrywa cię głos piłkarza. Mrugasz zdezorientowana. Przez chwile zagapiłaś się i nie słuchałaś o czym rozmawiali przy stole – Erika mówiła, że gdy już urodzisz chętnie da ci porady odnośnie niemowląt.

Westchnęłaś głośno tłumiąc kolejny napada szału. Oczywiście, że potrzebowałaś pomocy od kogoś takiego jak Erika. Z pewnością też ona szczerze chciała ci pomóc a nie tylko szukała pretekstu na spędzanie czasu w waszym mieszkaniu i w pobliżu Antiego.

- Świetnie – odpowiedziałaś wymuszając na swojej twarzy sztuczny uśmiech.

Wszyscy mogli mówić, że oszalałaś, że zżerała cię zazdrość, ale ty wiedziałaś swoje. Znałaś się na kobietach w końcu byłaś jedną z nich. Tylko ślepy nie zauważyłby tych maślanych oczek jakie ta flądra robiła do Griezmanna. Najgorsze było to, że miała w sobie mnóstwo kokieterii, wiele seksapilu, duże piersi i wiele innych atutów które przeważały szale zwycięstwa na jej stronę. Anti spędził z nią mnóstwo czasu w związku, byli sobie bliscy. Ona wprowadzała go w Madrycki świat. Czemu miałby wybrać taką ciebie?! Byłaś przecież tylko jego miłością z dzieciństwa, stara znajomą. Przy Erice twoje pewność siebie powoli spadała. Widziałaś jak dobrze ona i Anti dogadywali się przy stole, jak śmiali na wspomnienia dawnych historii z ich wspólnego życia. Chociaż to Erika powinna się na tej kolacji czuć jak piąte koło u wozu to niestety ty się tak czułaś. Jakbyś przyszła zjeść z zakochaną parą, jakbyś była tutaj niepotrzebna. Nie chciałaś się tak czuć. Chyba nikt by nie chciał. W jednej chwili zatęskniłaś za Macon, za rodzicami, za Simonem za tymi wszystkimi ludźmi których tam znałaś. Za ich życzliwością, serdecznością. Nie podobał ci się wielki świat, chyba po prostu nie odnalazłaś się w tym Madryckim splendorze, w blasku fleszy gdy wychodziłaś gdzieś z Antim. Nie odnalazłaś się na wielkich wystawnych balach, które organizował klub twojego ukochanego. Nie czułaś się dobrze w drogich ciuchach, szpilkach za kilka tysięcy i z torebką na ramieniu za której cenę ludzie z Macon mogliby wyżywić całą rodzinę przez miesiąc. Chyba po prostu najzwyczajniej w świecie nie pasowałaś do życia jakie prowadzi ukochana piłkarza. Spojrzałaś smutno na Erike, ona z pewnością pasowała.

*

Kolejne dni mijały już w spokoju. Fran i Erika względnie się dogadywały, oprócz małych sprzeczek o łazienkę z rana nie miałeś większych zastrzeżeń. Nawet byłeś z nich dumny. Oczywiście nie wiedziałeś co działo się za zamkniętymi drzwiami gdy wychodziłeś na treningi, ale miałeś dobre przeczucia. Ciąża Fran przebiegała bez zarzutu i powoli zbliżała się do 9 miesiąca sprawiając, że przywoziłeś do mieszkania miliony książek jak być dobrym tatą dla małego chłopca i spędzałeś każdą wolną chwile nad lekturą. Dodatkowo jeździłeś i załatwiałeś sprawy związane ze sprawą sądową o przyznanie wyłącznej opieki nad Mią dla Eriki. Prawie nie zauważyłeś, że ostatnio twoja ukochana Fran stała się lekko smutna. Zwaliłeś to wszystko na tęsknotę za domem, wiele razy powtarzała ci jak tęskni za Francją.

 - Jak nasz mały piłkarz? – zapytałeś kładąc dłoń na brzuchu brunetki.

- Jak zwykle zbyt energiczny – usłyszałeś w odpowiedzi co potwierdził grymas bólu wymalowany na twarzy Fran.

- Nie kop tak mamy to nie piłka – wyszeptałeś.

Gdybyś się odwrócił zobaczyłbyś zazdrość która biła od Eriki gdy obserwowała tą waszą rodzinną scenę. Dostrzegłbyś wtedy jak zaciska pięści i z irytacją kolejny raz tego dnia zamyka się w łazience. Wiedziałbyś o tym jak codziennie krzyczy na twoją Fran gdy tylko wychodzisz na trening. Niestety o niczym nie wiedziałeś bo twoja ukochana już dawno przestała się skarżyć, przestała narzekać. Fran wiedziała, że i tak nic by to nie zmieniło. Za bardzo cię też kochała by psuć ci nastrój a ty tak się cieszyłeś kiedy pomagałeś Erice. Westchnęła tylko wtulając się w ciebie gdy dostrzegła to co działo się za twoimi plecami. Ty pocałowałeś ją w czoło i zabierając przygotowane przez nią śniadanie wyszedłeś na trening.

*

W momencie w którym Erika po raz kolejny zaczęła swój wywód pod tytułem „jak wspaniałe było moje życie gdy byłam z Antoine” zabrałaś ze stołu swoją torebkę i po prostu postanowiłaś wyjść. Nie mogłaś słuchać tej dziewczyny już ani chwili dłużej. Griezmann nawet nie miał pojęcia jak się dla niego poświęcałaś znosząc te zołzę gdy byłyście sam na sam. Byłaś gotowa znieść wszystko w imię miłości. Miałaś nadzieje, że twoja męczarnia nie potrwa długo i to kwestia dni kiedy Erika wreszcie was opuści. Czasy kiedy jej nie było a ty i Anti mieliście siebie na wyłączność, mogliście nago biegać po mieszkaniu a zanim urósł ci brzuch nawet kąpać się razem i brać prysznice wspominałaś z nostalgią i tak bardzo chciałaś żeby wróciły. Chciałaś odzyskać swojego Antiego, mieć go na wyłączność. Wysiadłaś z windy w waszym luksusowym apartamentowcu. Mieszkało tam sporo bogatych ludzi. Przechodząc uśmiechnęłaś się do waszego konsjerża, którego mieliście w budynku. Był to przemiły pan z siwą brodą. Pomachał ci co oznaczało, że miał jakaś sprawę.

- Dzień dobry – przywitał się z uśmiechem – są listy dla państwa – wręczył ci kilka kopert najpewniej rachunków, nie zdziwiło cię to bo nie mieliście tutaj skrzynek poczym się oddalił.

- Dziękuje – odpowiedziałaś i posłałaś jeszcze ciepły uśmiech do przechodzącego obok ochroniarza.

 Z rozkojarzenia listy wyleciały ci z dłoni i upadły na piękną z pewnością drogą posadzkę. Łapiąc się za brzuch powoli się schyliłaś. Zbierając koperty poczułaś dziwne uczucie jakby ktoś cię obserwował. Niesiona instynktem przekręciłaś głowę w bok. Dostrzegłaś długie blond włosy i ich długonogą właścicielkę. Momentalnie doznałaś szoku. Czułaś, że twoja szczęka z pewnością jest już na podłodze i zaraz będziesz musiała ją pozbierać. Otworzyłaś szerzej oczy nie rozumiejąc co się dzieje. Nene. Twoja siostra tak po prostu stała właśnie nad tobą.   

***

Czas powrotów. Wróciła Erika, wraca też Nene. 

Co do zachowania Anto bo może ktoś go nie rozumie. Grizi jest po prostu cholernie wrażliwym i dobrym człowiekiem. Czuje się odpowiedzialny za cały świat i chce pomagać Erice jak tylko może bo kiedyś była dla niego ważna. Jednak jak wiadomo nawet dobre chęci prowadzą czasami do złych rzeczy.

Do następnego.